Tijdens de vakantietijd zijn er ontspannen momenten, misschien wel aan de zee of aan een zwembad, waarin we als ouders vaak net wat makkelijker zijn in het toestaan van dingen. Misschien mag je kind wel wat later naar bed of wat langer op de iPad. Misschien zijn er net wat vaker ijsjes. Bij ons thuis is het in ieder geval wel zo dat we net wat vaker de grenzen laten oprekken en wat minder aan de regelmaat en structuur vasthouden.

Voor kinderen kan deze ruimte heel fijn zijn, want ze hebben het gevoel dat ze in de vakantietijd dus meer mogen. Tegelijkertijd kan het ook verwarrend voor kinderen zijn; normaal gesproken weten zij wat de normale bedtijd is, of hoe het met de structuur van de dag gaat. En nu is dat even onduidelijk. Dit betekent dat kinderen dus ook meer geneigd zullen zijn om de grenzen op te gaan rekken. Laten wij het voorbeeld van het ijsje bekijken; dit is een situatie die nu al een paar keer bij ons thuis is voorgekomen.

“Mag ik een ijsje?”

En dan nadat wij vriendelijk en duidelijk ‘nee’ zeggen, toch doordrammen: “kom òòòp...mag ik alsjeblieft een ijsje?”, en dan doorgaan met “we hebben nog geen ijsje gehad vandaag”, en:

“Het is zo warm, we hebben écht een ijsje nodig!”

Dit zijn de momenten dat je als ouder vaak geneigd bent om geïrriteerd en kortaf te reageren. Misschien ga je wel preken, je kind even duidelijk vertellen dat hij/zij blij moet zijn met hoe goed wij het hebben. Dit soort situaties dreigen dan een negatieve spiraal te creëren, waarbij jij als ouder gefrustreerd bent en je kind boos en ongelukkig is.

En sommige ouders hebben dan de neiging om alsnog te zeggen: “oké, goed dan, deze ene keer krijg jij het ijsje....”

De vraag is dan wat het kind geleerd heeft van deze situatie?

Is er een waardevolle levensles zoals acceptatie? Aanpassingsvermogen? Kunnen omgaan met tegenslagen? Hoogstwaarschijnlijk niet...de kans is groter dat je kind hierbij leert dat het zin heeft om door te drammen, want misschien lukt het dan wel om je zin te krijgen.

Hoe ga je met dit soort situaties om zodat je kind wel die waardevolle levenslessen leert?

blijf vriendelijk en vastberaden (een van de basisprincipes van Positive Discipline): benoem het gevoel van je kind en geef dan duidelijk aan wat jij hebt besloten: “ik zie dat je heel graag een ijsje zou willen en we gaan nu geen ijsje kopen.”
blijf zelf rustig en herhaal zo nodig je antwoord
kijk eventueel of je je kind kan afleiden met een ander voorstel: “zullen we samen een spelletje gaan doen?”
na een paar x herhalen kan je toevoegen: “ik weet dat je heel graag een ijsje wil en jij weet mijn antwoord. Ik ga er daarom nu niet meer op reageren.”
als je het zelf lastig vindt om rustig te blijven dan kan je ook even weglopen van de situatie. Hierbij ziet je kind dat je het echt meent en geef je je kind de ruimte om de teleurstelling te ervaren. Het is niet erg als je kind hier erg van baalt, het is zelfs leerzaam om gevoelens van teleurstelling te ervaren. Deze gevoelens zullen ook weer wegzakken.
En dan heeft je kind geleerd dat teleurstelling ook iets is waar je mee om kan gaan en wat je kunt overwinnen; een waardevolle levensles!